Met de trein naar Boedapest

Ik heb dus gistermorgen inderdaad besloten naar Boedapest te gaan. In een opwelling. Ik heb jullie ook gezegd, dat ik globaal een reisroute in mijn hoofd heb, maar dat ik niet precies weet hoe ik waar naar toe reis. Dit is daar nou zo’n voorbeeld van. Boedapest, stad van de Donau, de mooie bruggen en de mooie gebouwen. Echt Oost-Europa hoor, hier. En van de taal kan ik dus geen chocola maken. De treinreis duurde drie uur en is erg comfortabel verlopen. Cappuccino op z’n Hongaars - in de trein althans - is koffie uit een thermosfles, dan een enorme hoeveelheid slagroom uit een spuitbus, cacaopoeder en gereed is kees. Ja, zo kan ik het ook.
Op het station in Budapest werd ik aangesproken door een nette vrouw, die mij zover kreeg haar appartement te huren voor twee nachten. Het ligt aan de Váci Utca, in het centrum. Alles binnen loopafstand. Waarschijnlijk blijf ik een dag of twee in Boedapest. Ik heb gisteravond een simpel menu in een net maar vrijwel leeg (maandagavond) restaurant gegeten. De serveerster was nogal uit de kluiten gewassen en had grote ( . )( . ) Ik ben maar snel ‘The Budapest Sun’ (Engelstalig krant ) gaan lezen, om mijn ogen ergens anders op te laten rusten ;-). Bovendien verdenk ik al die Oost-Europese vrouwen ervan, dat ze aan worstelen doen; dit leek me zeker zo’n type. Ik heb daar cappuccino met sinaasappelsmaak gedronken en dat was lekker! Op de weg terug bedacht ik mij, dat het in Boedapest aanmerkelijk minder koud is dan in Wenen. Ontbijt in Wenen, diner in Boedapest. Ik ben echt op reis.

BY TRAIN TO BUDAPEST

Yesterday in a spur of the moment [Fr. impulsivement] I decided to go to Budapest, the capitol of Hungary. Just three hours by train. Time for coffee for which I went to the buffet-car of the train. What sort of coffee I wanted, the lady asked me. I ordered a cappuccino and they made me one in front of my eyes: ordinary coffee from a thermos bottle, an enormous amount of whipped cream from an aerosol and all this coated with a thick layer of cocoa powder and there you are!
I arrived at the Budapest Keleti Station and I was approached by Rosa. I didn’t know that at that time of course, but she asked if I was looking for a place to stay and well, I sort of was, wasn’t I? So I said yes and she told me to follow her. She would take me downtown by tram to her apartment. Then she introduced herself to me and I ended up in Rosa’s apartment. Without Rosa though. It was a nice old building, built in 1942, at the Váci Utca, in the city centre of Budapest, city of the River Donau, the famous bridges and the two city parts: Buda and Pest.
I had a simple dinner in an almost deserted restaurant (typically Monday-evening). The waitress was a strapping girl [Fr. bien découplé] and I incriminated her [Fr. soupçonnais] of being a female wrestler.
Breakfast in Vienna and dinner in Budapest. I am really travelling - at last!