California, Nevada, Utah en Arizona

Van Calgary ben ik naar ‘Sin City’ gevlogen: Las Vegas, Nevada. Ik wilde daar helemaal niet heen, maar het lag nu eenmaal erg centraal voor mijn uitstapjes naar Death Valley (California), Hoover Dam (Nevada), Grand Canyon, Monument Valley en Route 66 (Arizona). Las Vegas - daar gebeurt natuurlijk een heleboel ‘wrong side business’. Vandaar de uitdrukking: ‘What happens in Las Vegas, stays in Las Vegas ’.
De Hoover Dam is wel cool. Ik rijd er over heen, parkeer mijn auto in Arizona en loop terug naar Nevada. Je kijkt aan de ene kant over Lake Mead en aan de andere kant de diepte in en naar het vervolg van de Colorado River. Via het visitor centre kun je naar een uitkijkterras. Prachtig. Constant rond de 40 graden. Maar droge warmte. Overigens zijn de zonsondergangen in de woestijn snel, met echte oranje woestijnkleur en erg mooi.
Voor ik naar Death Valley rijd, sla ik een flinke hoeveelheid water in. Ook lijkt het mij verstandig om mijn peut slurpende zes cilinder af te tanken. In Pahrump draai ik een Shell benzinestation op. Ik wil - zoals gewoonlijk - met mijn credit card tanken. In het venstertje verschijnt plots, dat ik mijn ZIP-code moet invoeren. Dat herken ik nog uit Florida, alleen weet ik niet meer wat ik toen gedaan heb. Er staat me iets bij van de plaatselijk ZIP-code invoeren om de computer tevreden te stellen. Ik vraag het een mede-tanker en die geeft met een zwaar accent aan, met hetzelfde probleem te worstelen. Hij komt uit Duitsland. Wij gaan samen naar binnen. De twee dames achter de balie nemen onze credit card in beslag en dan mogen we tanken, na het noemen van ons pompnummer.
“Vijf”, zegt de Duitser en hij wordt vrijgelaten. Hij mag tanken.
Ze kijken mij aan. “Vijf”, zeg ik.
Ik hoor ze zuchten. “Dat kan niet, dat heeft die meneer van zonet”.
“O sorry, ik sta te dromen. Eh… vier”, zeg ik.
Ik mag ook weg. Als ik bij mijn pomp kom, doet deze het niet. Wat nou weer. Aan de andere kant verschijnt een besnorde Mexicaan, die rustig begint te tanken. Ik kijk naar mijn pomp. Donder, ik heb pomp nummer drie! Staat die Mexicaan bij pomp nummer vier van mijn credit card te tanken! Ik speer naar binnen.
“Ik heb pomp nummer drie”, hijg ik. "Niet vier".
“O lekker”, zegt de vrouw met een grote bos krullend peenhaar die blijkens haar naambordje Sylvia heet. “Op pomp vier staat al dertien dollar. Jou zetten we wel om, maar nou moet wel die man van pomp vier zo komen, anders gaat dat van jouw credit card af”.
Ze kijkt mij vorsend aan.
“Yes, yes, of course”, stamel ik en ik ga naar buiten om de auto af te tanken. Ik loop terug naar binnen. Ze draait de bon van de credit card uit.
“Sign”, beveelt Peenhaar.
Nou ja zeg. Zeggen we geen ‘please’ meer.
“Sign”, doe ik haar na.
“Jazeker”, blaft ze. “You made enough mistakes for one day!” en beide dames gieren het uit.
De Mexicaan komt binnen. “Beetje rare pomp”, zegt hij. “Ging niet helemaal goed”.
“Dat is zijn schuld”, roepen de dames in koor en ze wijzen op mij.
Ik zet de auto weg en loop terug naar binnen. Ik koop nog meer drinken en wat te eten.
“Ja, ja, ik heb toch maar het lef om terug te komen hè?”, zeg ik tegen Peenhaar bij de kassa.
“Weet je waarom wij zo bars zijn?”, vraagt ze. “Dan realiseren jullie mannen je tenminste, dat het thuis toch nog niet zo slecht is” en opnieuw liggen ze allebei in een deuk.
In Death Valley is geen levend wezen te zien. Geen vogels, geen ander gespuis, niets. Veel te heet (45°C) en nergens water. De witte grond van Badwater Basin geproefd en inderdaad - zout.
Je kunt bij de Grand Canyon naar de South Rim of naar de North Rim. Wat is een ‘rim’? Nou, als je een stap teveel doet, donder je bijna drie kilometer naar beneden, de Colorado River in. Dat is een rim. ‘Gister stond ik nog aan de rand van de afgrond, vandaag ben ik gelukkig een stap verder’, hahaha! Ik ga naar de North Rim, die is aanmerkelijk rustiger dan z’n zuidelijke zusje. Ik rijd via Utah en daar heb ik op een gegeven moment een temperatuur van 47,7 graad! Droge hitte, dus wel lekker. Het was een dermate eind rijden, dat ik onderweg moest overnachten in Hurricane. Het Grand Canyon National Park is trouwens erg mooi. De Grand Canyon zelf is adembenemend.
Ik heb een prachtige scenic route gereden, de Highway 89A, van Flagstaff naar het zuiden. Ik overnacht in Seligman, aan de beroemde Route 66. Deze loopt van Chicago (Illinois) naar Santa Monica (California) over een afstand van 3949 kilometer. Ik snor verder richting Las Vegas over ´The Main Street of America´, zoals één van de bijnamen van deze weg luidt. Bij een groot bord met ‘Historic Route 66’ erop stop ik voor een foto. Er stopt nog een auto. Er stappen twee mannen en twee vrouwen uit. Een van de mannen raakt met zijn handen theatraal het wegdek aan. 'I touched route 66!', roept hij. Zij maken foto’s van elkaar en van mij bij het bord. Waar of ze vandaan komen vraag ik.
“Uit Argentinië”, antwoordt onze wegdekvriend.
“Wij hebben een prinses uit Argentinië”, vertel ik.
“O, maar dan kom jij uit… eh… Holland!”, roept hij.
Maxima verbroedert, ook langs de Route 66 in Arizona.

CALIFORNIA, NEVADA, UTAH (47,7°C) [e-38] ARIZONA (45°C)

From Calagary I flew to Sin City (Las Vegas). I didn't intend on going there at all, but Vegas happened to be in the middle of places I wanted to see: Death Valley (California), Hoover Dam (Nevada), Grand Canyon and Route 66 (Arizona). In Las Vegas there's an awful lot of 'wrong side business' so that's why they say: "What happens in Vegas, stays in Vegas". (In fact it was a city marketing slogan for Las Vegas to attract mote tourists.)
The Hoover Dam, named after America's 31st president, Herbert Hoover, is just 35 miles (56 km) south of Las Vegas. I follow the I-15 south to I-215 east and then on to U.S. Highway 93. This highway also runs over the dam. I park my car in Arizona and walk back to Nevada. (The state boundary crosses the dam.) The Hoover Dam is immense! At one side one looks at Lake Mead and at the other side one looks 221 m (725 ft) down to the Colorado River. Construction on the Hoover Dam began in 1930 and it was completed in less than five years and two years ahead of schedule. One even finds Art Deco on the dam. The weather is great: 40°C (104°F) and dry.
At Death Valley one finds not a living creature (except some bloody tourists of course :)). It's hot when I'm there, very hot, like 45°C (113°F). At Badwater Basin I taste the white floor and yes, it's salty.
The drive to Grand Canyon is much longer than I thought, maybe the only time during my journey that I was too optimistic about a distance. So I stay overnight in Hurricane, Utah. Temperatures have risen to 47,7°C (118°F)! At Grand Canyon I choose to visit the North Rim instead of the much more crowded South Rim. The Grand Canyon National Park is beautiful; the Grand Canyon itself is just breathtaking.
I travelled one of Arizona's most scenic routes, U.S Highway 89A, from Flagstaff south to Sedona. Then to Clarkdale and the US 89, which I follow north to the I-40. I turn left and stay overnight in Seligman, at the world famous Route 66. The next day I drive the Arizona part of this road. Along the way I take some pictures and I meet some guys from Argentina.
"We have a princess who was born in Argentina", I tell them.
"Ah!", they exclaim. "Then you must be from Holland!"
Princess Máxima fraternizes, even along Route 66 in Arizona.