Jumeirah Beach per auto en Dubai Creek per dhow

Sabaa’h al khayr! Vandaag de citytour gedaan en ik was inderdaad de enige deelnemer. We gingen in een zilvergrijze Mitsubishi op pad, dus was ik niet als toerist herkenbaar. De chauffeur tevens gids kwam uit Pakistan en heette Safdar. Hij woont nu vier jaar in Dubai en heeft hier Engels geleerd. Dat was te merken. Soms zaten we enorm langs elkaar heen te praten. Maar het was een aardige gozer van rond de dertig. Hij heeft mij vlot vier uur lang door Dubai gereden. Plots zette hij mij af bij een Islamic Gallery. Dat stond althans op de gevel. Standaard bij de rondrit. Toen mijn Pakistaanse vriend niet goed kon uitleggen wat dit precies inhield (hij had het over ‘art’), ben ik binnen even gaan informeren wat ze daar precies deden. Dat bleek inderdaad een gallery te zijn, waar ze het fijn zouden vinden als ik iets zou kopen. Bijvoorbeeld die oerlelijke, driehonderdduizend US dollars kostende, geheel uit zilver vervaardigde geurverspreider van een meter hoog. Ik wees op mijn rugzak. “We ship all over the world sir”, deed de gallery-medewerker zijn best. Hij besloot mijn advies op te volgen en zoekt nu vrienden. Tot verbazing van mijn gids stond ik met vijf minuten weer naast zijn Mits. “Skip all galleries”, vertelde ik hem. Ik wilde weten waar we waren en ik toverde een plattegrond van Dubai uit mijn rugzak. Die had ik in het hotel uit een rek gepakt. We keken aandachtig op de kaart, we keken elkaar aan en we schoten allebei in de lach: de hele kaart was in het Arabisch. Verkeerde rek; weg met die kaart. We reden over Jumeirah Road, we passeerden het Jumeirah Beach Hotel en natuurlijk zijn we even wezen kijken bij ‘Burj Al Arab’; het enige zeven sterren hotel ter wereld, in de vorm van een zeil. Ik heb mij enige tijd verpoosd op Jumeirah Beach, in de branding van de Arabische Golf. Prachtig blauw water en heerlijk warm. Daarna zijn we naar het achtste wereldwonder gereden: Palm Jumeirah. Voor de lunch zette hij mij af bij de ‘Mall of the Emirates’, de grootste shopping mall van Dubai. Het was niet druk en het interesseerde me allemaal geen zier. Wel is het een mooie mall, koel en erg schoon. Overal stond beveiliging. Een (blonde) juffrouw probeerde mij te interesseren om in Dubai te investeren, hahaha! “Lieverd”, zeg ik, “I’m a traveller, I’m just passing through”. Ja, maar voor de toekomst dan? Ook zij zoekt nu vrienden. Een andere juffrouw spoot een nieuw Armani-luchtje op m’n arm, Diamonds for Men en een uur in de wind stinkend meldde ik mij bij mijn chauffeur. Die snoof de lucht op en keek mij vragend aan. We passeerden het hoogste gebouw ter wereld, de Burj Dubai. Ik las ergens, dat in dit gebouw het super-de-luxe ‘Armani Hotel and Residence’ gevestigd wordt. Toen begreep ik, waarom ze in de mall luchtjes stonden te verkopen. De huur moet toch betaald worden, straks. Met 120 km per uur zoeven we de stad weer in, langs de Jumeirah Emirates Towers en ontelbare hotels. Ik heb in vier uur tijd behoorlijk wat van Dubai gezien. ’s Avonds met een minibusje naar mijn dinner cruise. De bestuurder is een Indiër en de rest van de passagiers bleek dat ook te zijn; dat was zelfs één familie. Veel Indiase pret dus, onderweg, maar ik zat helemaal achterin, snapte er niets van en viel zowat in slaap. De dinner cruise op de Dubai Creek viel enigszins tegen. Het varen was wel oké en je ziet al die grote kolossen van glas, beton en staal als verlichte kerstbomen langs de oevers staan. Wel eens aardig om te zien, maar ik betrapte mezelf er op, dat ik aan de bergen in Oostenrijk zat te denken (echt waar!). De tocht duurde twee uur en ik zat lekker alleen aan een tafeltje. Glaasje witte wijn, de maan scheen, het was lekker warm. Het eten was van goedkope horecakwaliteit, de koffie was waterig en de wijn en het bier waren veel te duur; gemiddeld zeven euro per glas. Ik weet niet wat die Indiërs gedronken hebben, maar oma uit Calcutta, die zich op de heenweg nog met een rollator voortbewoog, sprong kwiek het minibusje in en eenmaal onderweg was het een Indiaas gekwetter van heb-ik-jou-daar. Wel grappig, want tussen alle woorden Hindi kwamen er regelmatig Engelse termen doorheen: rabarber rabarber rabarber four o’clock rabarber rabarber twelve rabarber rabarber. Ik was met tien minuten bij mijn hotel en ik sliep direct verder. Morgen (woensdag) mijn laatste dag in Dubai. Ma’aa al salaama!


CITY TOUR AND PART OF AN INDIAN FAMILY
Sabaa’h al khayr! (Good morning). Today I did the city tour with a friendly driver from Pakistan in his thirties named Safdar. He had a very heavy accent, has been living in Dubai for four years and he learned his English here. He could have fooled me - sometimes we were at cross purposes. He took me through Dubai in four hours and showed me everything I wanted to see. Well, not always. Suddenly he stopped at the Islamic Gallery. Since the driver could not explain why I should go inside (he said something about 'art' so I had my presumptions) I did go to see what this thing was all about. It was an art gallery, not a cheap one (Dubai!) and they told me I could buy anything I saw there. I knew it. Standard operating procedure of the city tour. To a salesman I pointed at my small back pack.
"No go", I said.
“We ship all over the world sir”, he tried.
"Of course you do". I smiled at him and left.
My driver was rather astonished that I reappeared after just five minutes.
“Skip all galleries and other obligatory stuff”, I told him. "Instead, take me to the nearest Starbucks".
He took me to the Souk Madinat Jumeirah, a brand new mall built in the style of how shops and markets looked like in earlier days of Dubai. I must admit, it's really beautifully done. Meanwhile I enjoyed a good Starbucks latte. I wanted to know in which part of Dubai we actually were. I took this map out of my back pack which I had taken from the hotel. We both looked attentive at the map, looked at each other and burst into a laugh. The bloody map was in Arabic so useless to both of us. We continued our tour over Jumeirah Road, passed the Jumeirah Beach Hotel and we stopped at the Burj Al Arab, the only seven star hotel in the world! I didn't even dare to go in. At Jumeirah Beach I walked the surf of the Arabic Gulf with it's beautiful blue warm water. Then of course I had to visit what they call the 'eighth wonder of the world': Palm Jumeirah. Man-made islands shaped like a huge palm tree.
My driver dropped me off at the ‘Mall of the Emirates’, the largest shopping mall of Dubai.
I had lunch, looked around in the very clean and well-kept mall but decided once again that shopping malls are definitely not my cup of tea. On the way back to the hotel we passed the highest-building-in-the-word-to-be the Burj Dubai. Nobody knows how high it is going to be. It remains a secret because Dubai is afraid that some other city will immediately start building an even higher building. Taking the Sheikh Zayed Road with the Jumeirah Emirates Towers and countless hotels we drove back into the city at 120 km/h. In four hours time I had seen a lot of Dubai.
In the evening a mini bus picked me up at my hotel for my dinner cruise on the Dubai Creek. The driver came from India, drove like there was no tomorrow and all the other passengers came from India as well. It appeared to be one family. So it was Hindi all the way. The cruise on an original Arabic dhow was nice. However, while cruising the Dubai Creek at very pleasant night temperatures and with an almost full moon, I caught myself thinking of the beautiful mountains of Austria!
Back to my hotel it was the same mini bus with the same driver and the same Indian family. They recognized me and I immediately became a member of the family. I had no idea what they had been drinking, but grandma from Calcutta who earlier that evening moved herself with a walking frame now jumped aboard the mini bus like she was twenty. It was again Hindi all the way but sometimes they use English words: rhubarb rhubarb rhubarb four o'clock rhubarb rhubarb rhubarb twelve rhubarb rhubarb rhubarb I will not! rhubarb rhubarb… Tiring. Amidst my new family I fell asleep in the mini bus. Within ten minutes I was back at my hotel, crept to my room and slept on. Tomorrow is my last day in Dubai. Ma’aa al salaama! (Goodbye).