Batam, Indonesië (plus update)

Selamat datang! Ik zit inmiddels (27 november, 13:00 uur lokale tijd, dat is GMT+7) op het eiland Batam, in Indonesië. Met de veerboot (een soort Koegelwiek zoals Harlingen-Terschelling) was het van Singapore 45 minuten varen over een kalme zee. De taxi van de haven naar het hotel kostte IDR 50.000 (Roepies), inclusief fooi, dat is ongeveer drie euro.
Van hieruit wil ik morgen naar Sumatra. Eerst naar het Tobameer en dan naar Atjeh. Ik blijf hier maar kort, maximaal een week. Dat was sowieso de bedoeling, ik heb dan ook een visum voor zeven dagen, en ik heb maar malariapillen bij me voor een week. Komen die toch nog van pas. Ook kan ik nu aan de DEET 40%, die flesjes heb ik ook niet voor niets gekocht. Ik heb zelfs een klamboe bij me! Het komt dus helemaal goed. Voor degenen die het niet wisten: ik ben kwart Atjeher; ik ga eens even aan mijn roots snuffelen.
Ik overnacht vannacht in het Novotel. Veel security aanwezig. Uitermate vriendelijk personeel. Alle Indojuffen zijn even klein, hebben allemaal mooi zwart haar en ze lachen mij van alle kanten toe. Ik informeerde bij Melissa wat handig zou zijn: met de boot van Batam naar Medan of per vliegtuig. Die laatste optie had ik zelf nog niet onderzocht. “By ferry?!”, vraagt ze haast ongelovig, waarbij ze vies een gezicht trok. “You won’t like that sir!”. Duidelijk advies. Ze verwees me naar het business centre in het hotel en de daar aanwezige uiterst lieftallige Jenny heeft mij op een vlucht van Mandala Airlines geboekt. Dus vlieg ik morgen, vrijdag, 13:25 plaatselijke tijd naar Sumatra. Uur vliegen. Retourtje kost nog geen € 70! Ik wilde even de omgeving verkennen, maar mijn omgevingssensitiviteit vertelde mij, om lekker in de bar te gaan zitten met een koud biertje en ook in het hotel te eten. Ik was nog niet buiten of ze kwamen al naar me toe of ik vervoer nodig had. Ze riepen me zelfs aan vanaf de overkant van de straat. Brommers stopten spontaan voor me en boden me vervoer aan, of ik hoorde getoeter of een bel en als ik dan keek was het gebaar van ‘vervoer nodig?’. Overal hingen vage kerels te hangen, hier en daar slecht onderhouden gebouwen en stukken braak land; duidelijk geen Singapore. Ik heb lekker Indisch gegeten, waarbij het personeel verbaasd was dat ik begrippen als ikan, sambal, trassi en pedis kende. Als ik vertelde, dat ik Indisch (Atjehs) bloed door d’aadren heb stromen, werden ze nog vriendelijker. Ik heb ook m’n eerste malariapil genomen. Als ik de mogelijke bijwerkingen lees, ben ik met malaria zelf beter af! De live band stond niet onverdienstelijk te spelen en bracht onder meer ‘Mississippi’ van Pussycat en ‘One Way Wind’ van The Cats ten gehore. Tja, dan zit je natuurlijk zo weer in NL.


BATAM, INDONESIA
Selamat datang! (welcome). I am on Batam Island, Indonesia. I crossed the Singapore Strait by ferry in 45 minutes. Taxi to my hotel was Indonesian Rupee (IDR) 50.000 (about €3; US$4.5). Tip included. I will stay a week in Indonesia; longer is not possible because I only have a visa for a week. First I want to visit Lake Toba and after that I intend to go to Atjeh in northern Sumatra - that is where part of my roots really lie. On Batam I stayed at the Novotel at the Jalan Duyung Sei Jodoh. Lots of security and very friendly staff. What would be a nice way to travel from Batam to Medan on Sumatra, I asked Melissa behind the reception desk. By plane or by ferry perhaps?
“By ferry?!”, she asks in disbelief, pulling a face. “You won’t like that sir!”
What other advice do I need? Jenny at the business centre booked me on a return flight with Mandala Airlines to Medan, which lasts little under an hour. Air fare return flight €70 (US$100). I stayed in the hotel, had a nice cool beer at the bar and Indonesian food in the restaurant. They were quite surprised I knew stuff like ikan, sambal, trassi, nasi goring, pedis. They were friendly and when I told them that I have Indonesian blood running through my veins, the became even more friendly. I took my first malaria pill and read the medical package leaflet. Regarding the possible undesirable effects, I’m better off with malaria itself! The live band in the restaurant was playing rather well and when they played Mississippi (by Dutch band Pussycat) and One Way Wind (by Dutch band The Cats), virtually I was back home again!