Op Sumatra!

Zo, even een kort berichtje vanaf Sumatra. Vandaag (vrijdag) met Mandala Airlines van Batam naar Medan gevlogen. De bagage ging op het vliegveld netjes door de x-ray en ik door het metaaldetectiepoortje. Ik ‘piepte’, maar ik mocht gewoon doorlopen. Het boarden ging op z’n Aziatisch: georganiseerde chaos. Bij de mevrouw voor me viel spontaan een stuk van de armleuning af. Gelukkig bleef het daar bij. Het vliegtuig zat redelijk vol, maar ik zat helemaal achterin, gangpad en niemand naast me. Drie stoelen voor mij alleen dus! Ik schoof toch maar naar het raampje om Sumatra vanuit de lucht te bekijken. Op het vliegveld van Medan aangekomen was het gelijk een gekkenhuis. Eerst spraken drie, vier porters me aan, maar die wimpelde ik af. Eerst m’n bagage en een hotel. Vier meiden zitten elk achter een soort loket en wenkten mij. "Taxi? Taxi?". Ik besloot, om bij haar later een taxi te bestellen. Ik wilde eerst de balies met de hotelvertegenwoordigers bezoeken. De balie van het hotel van mijn keuze was niet bezet. Een juffrouw van een ander hotel sprak mij aan. Zij deed mij een goed voorstel: zeer goed hotel (vijf sterren), met een enorme korting, inclusief ontbijt en gratis vervoer van het vliegveld naar het hotel. Shit; toen hoefde ik niet meer naar dat stuk in loket 4. Dat vond ik wel jammer natuurlijk, hahaha! De rit naar het hotel duurde een minuut of twintig en onderweg begon het te regenen. Het ‘Grand Angkasa International Hotel’ aan de Jalan Sutomo was werkelijk prachtig! Alles d’r op en d’r an. Toen ik op de zesde verdieping uit het raam keek, begon het tropisch te hozen. Eenmaal droog liep ik naar buiten om eens rond te kijken. Medan - ik vind er het mijne van. ’s Avonds Indisch gegeten in het hotel; vooral de ‘salmon porridge’ was erg smaakvol. Daar moest ik dan allerlei andere dingen doorheen roeren. Het leek mij niks, maar het was echt lekker. Toen ik sambal vroeg keken ze mij aan alsof ze het in Keulen hoorden donderen. Sambal? Ze keken elkaar aan. Uiteindelijk kwamen ze met groene sambal aan zetten. Aaaaarrrgggh! Pedisss! Héét! Ik wil morgen (zaterdag) naar het Tobameer. Dus naar een jufrouw bij de conciërge. Zij bleek van de autoverhuur te zijn. Met de bus is het een uur of zes zeker, met de auto vijf uur, zei ze. Ze bood me een auto aan, met chauffeur, voor 24 uur, voor omgerekend veertig euries. Dat heb ik maar gedaan. Dus morgen naar het Tobameer en dan probeer ik zondag en maandag nog wat van Atjeh mee te pikken. Ik hou jullie op de hoogte.


ON SUMATRA
Just a short report from Sumatra. Today (Friday) I flew with Mandala Airlines from Batam to Medan. The luggage went through the x-ray machine and I had to go through a metal detector. It went ‘beep’ but they let me pass. So much for aviation security. Boarding was typically Asian: organised chaos. The armrest of a seat of a woman in front of me fell off, but luckily nothing else happened. The plane was reasonably full, but I was sitting in the back of the plane in an aisle seat and there was no-one sitting beside me. So I had three seats for myself! I moved to the window seat so I could have a look at Sumatra from the air, which was a beautiful sight indeed. The airport of Medan was a madhouse. Everybody wanted to carry my luggage, but I turned them down. First I wanted to find myself a proper hotel. Four pretty girls behind counters tried to get my attention by shouting ‘taxi, taxi?’ They all wanted to arrange a taxi for me into Medan. I went to the counters of the hotels in the arrival terminal, but there was nobody there. Then a young woman from another hotel caught my attention and she offered me a good hotel, with a huge discount, breakfast included and a free shuttle bus from the airport to the hotel. I accepted this offer. The ride to the hotel took about twenty minutes and it started to drizzle. The ‘Grand Angkasa International Hotel’ at the Jalan Sutomo was really beautiful! My room was at the sixth floor and while I was enjoying the view, it started to rain cats and dogs: a tropical downpour. After the rain had gone I went outside to have a look around in Medan. For dinner I had ‘salmon porridge’ which tasted really nice. It looked like soup, but it was sort of sweet and one had to put all kind of different things in it. Later I asked for sambal (hot peppers) with my rice dish and the staff were surprised that I knew these Indonesian side dishes. They got it for me. However, this was green sambal and it was extremely pedis, very, very spicy!
Tomorrow I want to go to the Lake Toba so I went to the hotel concierge. She told me that by bus it would take me at least five to six hours and by cat probably four. So I rented a car, with a driver, for 24 hours which cost me forty euro’s (US$59). So, tomorrow I leave for Lake Toba and I will try to see more of Atjeh on Sunday and Monday.