Flying Doctors, Alice spring en wasellende

De Todd Tavern heeft geen internet, dus moet ik steeds naar het internetcafé. Dat is toch lastig en ik merk, dat ik dan gelijk achter begin te raken met het bijwerken van mijn reisblog. Van Jurriën en Jasper heb ik als verjaardagscadeautje extra foto’s op mijn blog gekregen. Ik kan er nu honderd plaatsen. Mannen, bedankt!
Ik heb in Alice inmiddels de nodige bezienswaardigheden bezocht. Old Ghan (trein)museum, Road Transport Hall of Fame, Stuart Town Gaol (prison), Adelaïde House (hospitaal) en nog wat van dit soort lokale monumenten. Tussendoor regelmatig uitgerust met een café latte of een biertje. Vanaf Anzac Hill (oorlogsmonument) heb je een prachtig uitzicht over de stad, met in de verte de MacDonnell Ranges (bergen). In Nederland zou je hier op je gemak op een bankje gaan zitten, maar dat is hier met deze temperaturen en zonder schaduw niet te doen.
Op mijn verjaardag ben ik naar de beroemde ‘Royal Flying Doctor Service’ (RFDS) geweest. Informatieve video bekeken en de meldkamer van RFDS Alice Springs gezien. Daar draaide een geweldig dikke vrouw, die bijzonder onvriendelijk keek, haar dienst. Gelukkig zat er een glazen wand tussen ons en de centraliste. De RFDS is in 1928 opgericht en vandaag de dag bestrijkt het operationele gebied van de RFDS meer dan 7.150.000 vierkante kilometer; een gebied groter dan West-Europa. Ze heeft vijftig vliegtuigen, die zo’n veertigduizend vluchten per jaar maken en daarbij ruim 34 duizend patiënten door de lucht vervoeren. De RFDS kost per jaar een slordige 50 miljoen dollar.
Ben ook naar het oude Telegraph Station geweest; daar is het voor het huidige Alice Springs allemaal begonnen. De gebouwen zijn teruggebracht naar de staat van 1895-1905 en zijn werkelijk prachtig gerenoveerd. Achter de gebouwen loopt een riviertje en daar bevindt zich de ‘originele’ Alice spring (Alice bron). Geinig om daar nu eens geweest te zijn.
Ik heb de nodige kleren gewassen in het hotel en dat had nogal wat voeten in aarde. Er staan professionele was- en droogmachines die je mag gebruiken. Daar moet geld in. Ik kan beneden met een pint Coopers Pale Ale mijn keel nat maken terwijl de was droogt. Handenwringend over dit uitmuntende idee kocht ik bij de receptie voor twee dollar een zakje waspoeder. Twee grote wasmachines uit het jaar nul. Op de muur hing een A4-tje met de tekst, dat in beide wasmachines een munt van twee dollar moest en in de droger twee munten van één dollar. Ik gooide de donkere was in machine nummero uno, hoppa, half zakje waspoeder erbij, deksel dicht, twee dollar munt erin, en ja hoor, hij begon te draaien. Ik kreeg al visioenen van grote glazen koud Coopers bier. Rest van de was poeder in de tweede machine, lichte was erbij, deksel dicht en vervolgens kreeg ik mijn geld niet in de machine. De eerste machine stopte met draaien. Hij gaf aan, dat de was niet goed verdeeld was. Er stapt een klein kereltje binnen. Ik legde uit, dat niks werkte. Hij was technisch aangelegd en had snel het euvel ontdekt: “Deirsnopowah”, zei hij. Daar verstond ik dus geen moer van. Dat Australische accent ook. “Nopowah”, zei hij weer. No power, begreep ik - geen stroom. Een jongeman van beneden gehaald. “Dat is iedere keer hetzelfde”, zei hij. “Als je die eerste machine aandoet, springen de stoppen”. Wat een lul. Hij had me nota bene het waspoeder verkocht. “Why didn’t you tell me?”, vroeg ik hem. Geen antwoord. Hij keek in de donkere meterkast naar het stoppenbord. Alle schakelaars stonden naar rechts, op drie na. Hij zette deze ook naar rechts en prompt ging overal het licht uit. Wat een zak. Hij zette ze weer om. “I’ll get one of them girls, they should know”, zei hij en verdween. Ik keek om me heen en deed eerst het licht in de meterkast eens aan. Ik zag een kastdeurtje. Ik opende deze en jawel, daar zaten ook nog allerlei stoppen. Achter mij verscheen de receptioniste. Zij zette in de door mij zojuist gevonden kast een schakelaar om en we horen de wasmachine aanslaan. Om meteen weer af te slaan. We liepen naar het washok en ze wees op de tweede machine. “Gebruik deze machine dan maar”, zei ze. Ja, lekker, daar kreeg ik geen geld in. Ik legde het probleem uit.”Oh, maar daar moet ook tweemaal twee dollar in”. Ik wees op het A4-tje: eenmaal twee dollar. “Ah, well, yes, right…”. Ik vertelde dat ik én geld in de eerste machine had zitten én mijn waspoeder van twee dollar nu op is. Ze stuurde onze superkneus naar beneden. Hij kwam weerom met waspoeder en geld. Ik pakte mijn was over, zij gooiden hun geld en poeder in de machine en eindelijk draaide mijn was. Ik was zo langzamerhand wel aan dat koude biertje toe, dat snappen jullie. Volgende keer mijn bezoek aan Uluru een Kata Tjuta, ook wel bekend als Ayers Rock en The Olga’s.


FLYING DOCTORS, ALICE SPRING AND WASHING MACHINES
There are a few things I would like to see in Alice: the Old Ghan Train Museum, Anzac Hill, The Royal Flying Doctors, The Old Telegraph Station and the one and only Alice spring.
Anzac Hill is in easy walking distance… Maybe I should rephrase that one, because with the heat in Alice no walk is easy no matter what the distance is. So Anzac Hill is close to my hotel and I go there on foot. It’s hot, bloody hot. Anzac stands for Australian and New Zealand Army Corps. They fought as one during a couple of wars. Maybe The Battle for Gallipoli - March 1915-January 1916, Turkey rings a bell.
On my birthday I visited the famous ‘Royal Flying Doctor Service’ (RFDS). It’s interesting to see how this organization operates. The RFDS was founded in 1928 and today they cover an area of more than 7.150.000 square kilometers (2.760.630 sq mi), an area larger than Western-Europe. They operate fifty planes which altogether make 40.000 flights and they air lift 34.000 patients a year. The costs to operate the RFDS rise to a sporting 50 million AUD.
For Alice Springs it all started with the laying of the overland telegraph line in 1872 and a telegraph station with living quarters for the staff. These buildings are beautifully renovated. Behind these buildings one finds the original Alice spring which gave the town its name (Alice is not a city). Actually, there is no spring but a small river.
I had some laundry and the hotel possessed these two professional washing machines. Usually such machines wash very well and they wash fast. Big advantage of doing my laundry in the hotel: while my clothes were being washed and dried, I could take an ice cold Cooper’s Pale Ale downstairs, at the bar. Rubbing my hands with glee because of this brilliant idea I bought with the guy behind the reception desk (also the bar tender) washing powder for two dollars. I read the instruction on the wall. Both washing machines needed one two dollar coin and the dryer wanted two one dollar coins from me. I threw my dark laundry together with some washing powder in the first washing machine, closed the lid, put one coin of two dollar in the machine and it started to operate. I already had these visions of pints of ice cold Cooper’s beer. Washing powder in the second machine, rest of my laundry with it, closed the lid but couldn’t get my money in the machine. Also the first machine stopped washing. A rather short fellow came into the laundry room.
“If you can tell me how it works mate”, he said. I explained to him that obviously nothing was working. He was sort of technical and checked a few things.
“Deirsnopowah”, he said. I hadn’t the foggiest what he was saying. He had such a thick Aussie accent.
“Nopowah”, he said again. Nopowah, nopowah what was he talking about?! Suddenly I realized what he meant: no power. He left probably to get himself a beer. I went downstairs to fetch the bartender.
He looked at the washing machines and said “Hm”, which I experienced as extremely helpful.
“That happens all the time. When you switch on the first machine, the fuses blow”.
“The fuses blow? Why didn’t you tell me?”, I asked him. No reply.
He looked inside the very dark fuse box to check the fuses. All the switches he could see were to the right, but for three. He switched those to the right as well and all the lights went out.
“Not quite the right ones”, he said and switched them back. The lights went on again. “I’ll get one of them girls, they should know”. He left.
I looked inside the fuse box and discovered a light switch. I found another small hatch, opened it and saw some other fuses. Behind me the barmaid appeared, switched something behind this hatch and we heard the washing machine proceed. For three seconds and it went dead again. We went to the washing room. She pointed at the second machine.
“You better use this one then”.
“I tried but I can’t get the two dollar coin in”, I explained.
“Ah, but you must put two one dollar coins in”, she said and looked at me victorious.
I pointed at the piece of paper upon the wall with the operating instructions: ‘For both washing machines one two dollar coin is needed’ it read.
“Ah, well, yes, right…”, she sighed. Life in Alice Springs is tough, I can tell you that.
I told her that I had run out of washing powder, that I had my money in the first machine…
She understood the message and told the bartender to go downstairs to get new washing powder and the right dollar coins. I stuffed all my laundry in the second machine, she put washing powder with it, closed the lid and put the right amount of money in the machine. I rushed downstairs to my ice cold Cooper’s Pale Ale. Like a little angel peed on my tongue… :-)

(Ma Brioline, c'est difficile, je sais…;-))