Uluru & Kata Tjuta National Park

Afgelopen vrijdag ben ik met een dagtour naar Uluru-Kata Tjuta National Park geweest. Het is met de bus vijf uur rijden! Om zes uur ’s morgens vertrokken. We rijden door gebieden van cattle stations. Kleine, met een oppervlakte van vijfhonderd acres, maar ook door grote, met een oppervlakte van vijf miljoen acres! Het vee wordt met helicopters bewaakt. Bij de Kata Tjuta (The Olga’s) hebben we een wandeling (nou ja,wandeling) van drie kwartier gemaakt door de Walpa Gorge. Het pad was ruw en de chauffeurs/gidsen hebben ons gewaarschuwd niet van het pad af te gaan. “Hier leven zes van de dodelijkste Australische slangen”, vertelden ze. “Die houden niet van het pad waar iedereen loopt, maar wel van het gebied daarnaast”. Heel apart, om tussen Kata Tjuta door te lopen. Aan het eind van het pad is een soort platform. De oranje-bruine Olga’s rijzen majestueus naast ons omhoog naar de diepblauwe lucht. Geweldig. Daarna reden we naar Uluru (Ayers Rock). Men kan Uluru beklimmen langs een anderhalve kilometer steil pad, met alleen een ketting langs de zij kant als houvast. Het is een gevaarlijke klim onder harde omstandigheden: enige tientallen toeristen hebben hun leven verloren bij het beklimmen ervan. “De snelste beklimming was twaalf minuten door een Nieuw-Zeelander”, vertelt Richard, “en de snelste afdaling twaalf seconden, door een Engelse backpacker die naar beneden viel”. De beklimming is overigens dicht als de temperatuur boven de 36 graden uit komt. Nu dus ook. Gids Tony begeleidde ons op de ‘Mala Walk’ en Richard even later op de Kuniya Walk van een klein uur. Hij liet ons onder meer de Mutitjulu Waterhole zien; weggestopt tussen de hoog oprijzende oranje rotsen aan de ene kant en begroeid grasland aan de andere kant. Er straalde een enorme rust van uit. Eén van de vredigste plekken op aarde waar ik ooit geweest ben. Zonsondergang was om half zeven; tijd om ons naar de sunset viewing area te begeven. Onder uit de bus kwamen plastic tuinstoelen, klapstoelen, de barbie (barbecue), eten, orange juice, rode wijn en sparkling white wine (brut: ik weet zo gauw niet hoe dat heet in het Nederlands) om de sunset te vieren. Terwijl wij aan de drank zaten, prepareerden Tony en Richard het eten. Dat smaakte erg goed. Om ons heen nog meer bussen met toeristen, maar niemand at zo uitgebreid als wij. Overigens was het niet echt druk. Dat zal in het hoogseizoen wel anders zijn. De ondergaande zon kleurde Uluru van diep oranje naar paars en naar grijs. Wel mooi maar net als Oudejaarsavond: een beetje wachten op niets, hahaha! Omdat we nog een uur of vijf in de bus moesten zitten, vertrokken we onmiddellijk. Het duurde niet lang of de lichten in de bus gingen uit en de mensen sloten de luiken. Terug in Alice ben ik de laatste die weer bij z’n hotel wordt afgezet; het is een uur ’s nachts.


ULURU & KATA TJUTA NATIONAL PARK
I took a bus tour to Uluru/Kata Tjuta national Park. From Alice it is 450 km (280 mi) by road. We left at six in the morning and it took us five hours to get there. Along the way you will find cattle stations of a few hundred acres and cattle stations of a few million acres! They guard the cattle by helicopter.
Uluru is the Aboriginal name for a large monolith which we know as Ayers Rock. Kata Tjuta, which means many heads, is the Aboriginal name and The Olgas is 'our' name for these large rocks. In fact, the highest top was called Mount Olga, after a German Queen of Russian descent. First we went to Kata Tjuta. The drivers/tour guides Richard and Tony dropped us off for the Walpa Gorge Walk. "Don't wander about", they warned us, "because six of the deadliest snakes of Australia live here". It was bloody hot, safety instructions advise you to bring and drink one liter of water for every hour you are out there. Water - no soda's or coffee or beer, just plain water. It was a great walk, first a rough path but then you walk between those orange-brown rock formations that rise majestically beside you to the deep blue sky above you. Man, I felt small. I rounded up six girls who had left their mentors behind. These two mentors, however, were two elderly ladies of about 70. They just couldn't keep up with 'em.
We drove to Uluru/Ayers Rock, which is about 25 km (15 mi) from The Olgas. One can climb Uluru, but since it is sacred to the Anangu (the traditional owners), they ask the tourists not to climb it. Every year more visitors come to Ayers Rock, but less and less people climb it. It also quite dangerous. It is a steep path, just a chain to hold on and no shadow at all. So far, almost forty people have died during this climb. "The fastest climb is done by a guy from New-Zealand", Tony told us. "It took him twelve minutes. The fastest descend was in twelve seconds by an English backpacker, who fell down". The climb is closed when temperatures are above 36ºC (97ºF). Our tour guides took us to the Mala Walk with Aboriginal rock art on several spots and the Kunya Walk with the Mutitjulu Waterhole (photo). This was an amazingly beautiful spot with bright orange rock walls at one side and green pastures on the other. Ever so placid and peaceful.
Uluru is famous for it ever changing colour during sunrise and sunset. Sunset was at 6.30 p.m. so we went to the sunset viewing area. They opened the hatch of the bus and complete furniture for a garden party came out, including the barbie (barbecue) and sparkling white wine. Way to go for a sunset celebration! During sunset Uluru covered itself in deep orange, red, purple, blue and finally grey. This all happened very quickly. You really have to pay attention. Since we had to drive back to Alice for five hours, we left immediately. Before too long the drivers switched the lights off and everybody dozed off. I was back at my hotel at 1.00 a.m. A long day but well spent.