In Napier bij Pania

Van Cambridge ben ik met de bus naar Napier gereisd. Een tocht van bijna viereneenhalf uur. Het was bewolkt, maar niet koud. Af en toe viel er wat lichte regen. De Newmans-bus was comfortabel en schoon. Inderdaad, in NZ is alles groen, in tegenstelling tot Australië. De rit voerde door prachtige heuvel- en berglandschappen en door hele mooie bosgebieden. Bij Taupo reden we langs het meer (Lake Taupo); in de verte zagen we de besneeuwde toppen van Mount Ngauruhoe (2287 meter). Lake Taupo is een kratermeer en het grootste meer van Nieuw-Zeeland. Het ligt in het hart van het Noorder Eiland. Het heeft een oppervlakte van ruim 600 km2 en de omtrek is zo’n 190 km. Het diepste punt is 186 meter. Het is prachtig blauw. We reden verder door erg mooie bosgebieden met veel naaldhout en hier en daar een woest bergriviertje. Werkelijk prachtig. In Napier liep ik van het Travel Centre op weg naar de Tourist Information tegen motel Edgewater aan. Johanna had dit aanbevolen, dus ik stapte maar gelijk naar binnen. Prima verzorgd, brandschoon en uitzicht over de Pacific Ocean (hoewel deze hier Hawke’s Bay heet). Mooie pine trees voor de deur. Het was bewolkt, wat wind en een graad of dertig.
De tweede dag was werkelijk schitterend. Strakblauwe lucht en de Pacific zag er heel mooi azuurblauw uit. Ik stak de straat over naar de zee en ben door de branding naar het centrum gelopen. Het strand bestond uit hele fijne kiezelsteentjes en was helemaal zwart. Heel apart. Ik was op weg naar mijn virtuele afspraak met Pania. Ze wachtte op me op de afgesproken plek: op haar rots in het park. ‘Pania of the Reef’ heet het kind en ze is van brons. Volgens een oude Maori-legende is Pania, aangetrokken door het gezang van haar bewoners, de oceaan ingezwommen om zich bij hen te voegen. Toen ze echter terug wilde gaan naar haar vriendje, hebben de oceaanbewoners haar omgetoverd tot het rif, dat nu buiten Napier in de oceaan ligt. Dat komt er van, als je als jonge meid niet luistert. Als model voor het beeld van Pania heeft indertijd een 15-jarige schoolmeisje geposeerd. Zij is gekozen uit -tig aanmeldingen.
Napier is in februari 1931 vreselijk getroffen door een aardbeving. Dan wel getroffen door een vreselijke aardbeving. De stad is weer opgebouwd en in de jaren dertig was Art Deco als bouwstijl verschrikkelijk populair. Dus stikt het centrum van Napier van de Art Deco-gebouwen. Ik heb op mijn gemak alles bekeken. Het was prachtig weer, dus de witte, lichtroze, lila, lichtgele, lichtgroene en lichtblauwe kleuren kwamen prachtig uit. De wat donkerder kleuren groen heb ik later bij Starbucks bestudeerd, samen met de kleur crème van de latte. Ik heb begrepen, dat sommigen van jullie vanwege de kou in bed liggen met sokken aan, dubbele T-shirts met lange mouwen en wollen ondergoed. Om jullie in die donkere, koude dagen wat op te vrolijken heb ik weer de nodige foto’s met blauwe luchten en azuurblauwe wateren bijgevoegd. Volgende keer bericht ik jullie vanuit Wellington.


WITH PANIA IN NAPIER
With Newmans Coach Lines (long distance bus) I travelled from Cambridge to Napier which took almost 4,5 hours. The bus was comfortable, clean and we had a pleasant driver. Cloudy skies, drizzle now and again but not cold. I must admit that in NZ everything is green indeed. We drove on Highway #1 through beautiful sceneries with hills, mountains, rivers, green pastures and forests. So different compared to hot and dry Australia! We drove past beautiful blue coloured Lake Taupo with in the distance the snow covered peaks of Mount Ngauruhoe (2287 m/7503 ft). We continued on Highways #5 and #2 to Napier, where I stayed in the Edgewater Motor Lodge which I can recommend to anyone. I walked along the black pebbled beach to the city centre looking very forward to finally meeting Pania. She was waiting for me in the park along Napier's Marine Parade. Her full name is Pania of the Reef, she is a bronze statue and a figure of Maori mythology. Poor girl. She belonged to the sea but because of her wrong side business with some guy on land she was turned into a reef. In 1931 Napier suffered a terrible earthquake which virtually destroyed the city. Parts of the city centre were rebuilt in art deco style, which was very popular at the time. It is a true pleasure to walk around here with blue skies, sunshine, agreeable temperatures and to enjoy those beautiful art deco buildings. I liked Napier very much, however, I stayed just a short while since I am on my way down south to Wellington, capital of New Zealand.