TranzAlpine en Fox Glacier

Ik heb Christchurch inmiddels achter me gelaten en ben met de TranzAlpine-trein naar Greymouth gereisd. Ik heb South Island dwars overgestoken, van Oost naar West. Halverwege over Arthur’s Pass; dat was klimmen geblazen. Per zestig meter vooruit een meter omhoog. En dan zag ik over zo’n pas ook een soort zandweg lopen en volgens Lesley, onze - overigens uiterst charmante, donkerharige en met een heerlijk Nieuw-Zeelands accent behepte - train manager, was dat de vroegere postkoetsroute. En dan zie ik mij in gedachten in zo’n koets zitten, rustig tempo, het schommelen van de koets, het ratelen van de wielen, het kraken van het hout, dagen onderweg, gegeseld door de weersinvloeden, verblijvend in herbergen met grote haardvuren en gestampte kost met grote pullen ‘ale’. Maar wat een rust, wat een ruimte en wat een tijd hadden ze toen nog! Prachtige route, woest landschap, deed me erg aan Schotland denken. Rivieren, dalen, bergen, groen, grauw, bewolking, regen, mist. We kwamen in Greymouth aan in de stromende regen. Koud, trui aan, jas aan, lange broek, sokken. Maar dat weet je op het Zuidereiland. Overgestapt op de bus naar Fox Glacier, waar ik nu zit. Het weer is hier een stuk beter hoor. Wel veel bewolking, maar wel droog en een graad of twintig. Als de zon doorbreekt is het zelfs hartstikke heet. Fox Glacier: dat gaat dus helemaal nergens over. Fox bestaat uit een pub, een general store en uiteraard een glacier (gletsjer). Die, waar een paar weken terug twee Australische jongen onder vallend ijs zijn terecht gekomen. Hun ouders stonden erbij. Tja, ze mochten daar ook niet komen. Ze zijn over het lint geklommen en naar de kop van de gletsjer geklauterd. Zelfs de zeer ervaren gidsen mijden dat stuk, omdat daar sinds Kerst 2008 dagelijks ijs naar beneneden valt. En dan niet een beetje, nee, echt enorme brokken. Die wegen tonnen. Ik heb het met eigen ogen gezien. Jongens hebben het dan ook niet overleefd. Ik raakte met een Engelsman (Geoff uit Yorkshire) aan de praat op een terrasje. We hadden veel gemeen, o.a. alleen de wereld rond en beiden parachute gesprongen. Later hebben we onze conversatie in de pub van zijn hotel voortgezet, waarbij we gezelschap kregen van een local die ik bij tijd en wijle absoluut niet kon verstaan en van een Schots echtpaar, die ik überhaupt niet kon verstaan. Mijn hemel, dat zijn vermoeiende avonden hoor! Nog een paar van dat soort avonden en I turn nocturnal ;). Geoff had een huurauto, dus dat opende perspectieven. Wij hebben eerst Lake Matheson bezocht. Zes km hier vandaan. Het meest gefotografeerde meer van Nieuw-Zeeland. Bij prachtig weer en windstilte ook wel logisch. Ik had dat geluk niet. De foto’s zijn wel mooi, maar men gaat voor de wereldberoemde reflectie van de Nieuw-Zeelandse Alpen in het water. Mount Tasman en Mount Cook, die ik vanuit mijn kamerraam hier wel kan zien. Prachtige bergen. Net Frankrijk. Wil je weten hoe mooi dat meer kan zijn, google dan maar even op afbeeldingen van Lake Matheson. Wij dachten dat we niet goed zaten, dus zijn we omgekeerd. Daarna zijn we naar de Fox gletsjer geweest. Net toen wij daar waren vielen er driemaal achter elkaar enorme brokken ijs af. Er was een soort grot waar smeltwater uit kwam en binnen tien minuten was die grot gewoon weg! Daar stonden die jongens dus ook. Een van de lichamen is vrijgekomen en is tien (!) kilometer met de smeltwaterrivier weggevoerd. Als je eerst een paar ton ijs op je kanis krijgt en je daarna door een ondiepe, rotsige rivier wordt afgevoerd, weet je wel hoe je er uitziet. Anyways, het was daar trouwens behoorlijk koud. En erg mooi. Tweede dag heb ik een mountainbike gehuurd en ben ik teruggegaan naar Lake Matheson. Ik heb er omheen gewandeld; duurde anderhalf uur. Is een soort oerbos. Uiteindelijk kwam ik in een soort ‘moos’ terecht. Morgenochtend vertrek ik per bus naar Queenstown, een ’ritje’ van zeven uur.


TRANZALPINE AND FOX GLACIER
With the TranzAlpine train I crossed South Island from east to west. Beautiful ride! Halfway we crossed Arthur’s Pass which means going up one meter (3,28 ft) for every sixty meters (196,85 ft) forward. Along the railroad track was this road, well, just sand and rocks, on which one used to travel by stage coach in days gone by. That must have been adventurous! The scenery much reminded me of Scotland. Rivers, mountains, glens (valleys), green, grey, cloudy, rain and fog. But altogether beautiful. During a stop-over Lesley, our charming dark-haired train manager with a beautiful NZ-accent told us over the intercom that we had time to ‘stritch our ligs and smoke a cigaritte’. Upon arrival in Greymouth it was raining cats and dogs (Fr. l’averse) and it was bloody cold. But that’s part of South Island. I hopped on the bus to Fox Glacier, where I am now. The weather is great. Sunshine and clouds succeed each other, but it’s dry and around 20°C (68°F). When the sun really starts shining, it’s even hot! Fox consists of a pub, a general store and a glacier. What else do you need eh? At the pub I met Geoff (an Englishman from Yorkshire) he had a rental car so together we visited the famous and impressive Fox glacier and Lake Matheson, the most photographed lake in NZ. When there’s no wind at all, you can see the NZ Alps reflect themselves beautifully in the water. I am still on my way down south, to Bluff (of all places) but it’s Queenstown first. Seven hours on the blasted bus.