Kowloon, Hong Kong Island en Macau

Het is even stil geweest, maar ik heb nogal wat hectisch gereisd de afgelopen tijd. Van Tahiti naar Auckland, de internationale datumgrens weer passerend maar nu andersom, zodat ik op donderdagmorgen vroeg in het vliegtuig stap en drie uur later op vrijdag aankom. Op diezelfde vrijdag door naar Melbourne (horloge twee uur terug) en dan ’s nachts naar Hong Kong (horloge drie uur terug).
Het Eaton Hotel aan Nathan Road in Hong Kong is prima; de Chinezen zijn allemaal even netjes en beleefd en ook de meisjes hier, net als in Indonesië: klein, prachtig ravenzwart haar en superlief. Het hotel staat in Kowloon, midden in de stad. Hong Kong bestaat uit Hong Kong Island, Kowloon en de New Territories en hoort sinds 1997 weer volledig bij China. De Engelse invloeden zijn natuurlijk overal nog terug te vinden. Zo rijden ze hier links (voor mij wel weer makkelijk met oversteken) en stikt het van de dubbeldeks bussen die als achterlijken door de stad jagen.
Hong Kong is supermodern. Ik loop op mijn gemak Nathan Road af en op iedere kruising word ik door een Indiër aangesproken, die mij een pak wil aansmeren. Hong Kong staat bekend om haar goedkope en goede kleermakers. In het begin wimpel ik ze nog beleefd af, maar bij de vijfhonderdste zeg ik alleen nog maar: “No mate - clear off”. Ik wil ansichtkaarten kopen, maar waar? Nou weten ze bij hotels meestal wel waar je die kunt kopen. Ik loop naar de front desk van het Holiday Inn. De juffrouw daar zegt, dat ik die om de hoek kan kopen. Ik loop naar buiten en ik zoek me rot. Ik zie niks. Ik weer terug. “Ja sorry hoor, maar ik kan niets vinden”. “Niet om de hoek?”, vraagt ze en ik hoor haar denken: ‘Kneus’. “Kom maar”, zegt ze. Ze gaat me voor, het hotel uit, de hoek om en ze steekt de straat over. Vlak voor de money exchange schuift ze drie Indiërs opzij (die staan overal altijd in de weg) en daar staat inderdaad een standaard met ansichtkaarten. Terwijl ik de kaarten uitzoek, vraag ik aan een Indiër wat ze hier staan te doen. “Mensen helpen”, antwoordt hij doodserieus.
Ik ga bij ‘Golden Dynasty Seafood Restaurant’ wat eten. Met de roltrap val ik met de deur in huis. Ik ben de enige niet-Chinees. Van de aanwezige obers en serveersters spreekt niemand Engels. Ze halen een Engels sprekende collega ergens van driehoog-achter. Ik bestel vis, garnalen en rijst. Dat lijkt mij redelijk veilig. Of ik zelf de vis en de garnalen in het aquarium maar wil uitzoeken; dan zorgt de kok voor de rest. Hij adviseert mij een bepaalde vis . Ik kijk er eens naar en de vis staart door het glas terug met een blik van ‘heb niet het lef…’. “Doe die maar”, zeg ik. Het eten smaakt verder goed en ik drink er jasmijnthee bij. Jasmijnthee… Dat komt vast door het gebrek aan LATB.
Het weer in Hong Kong was grijs en grauw. Ik heb een tour gedaan over Hong Kong Island. Yanmy Chan was onze goedlachse, humorvolle, bebrilde, jonge reisleidster. De groep bestaat uit een jong Amerikaans stel, een Amerikaans gezin (pa, ma en twee jongens) en een wat ouder Duits echtpaar, met hun privétolk-vertaler Duits. Het was enorm mistig dus van de uitzichten vanaf de bergen op Hong Kong kwam niets terecht. Een rondvaart gedaan in Victoria Harbour in een sampan. Naar de bekende Stanley Market geweest, waar ik mij drukte en naar het strand ben geweest. Wisten jullie, dat ze daar last van haaien hebben? Die hebben nog wel eens een Chineesje opgepeuzeld in de Zuid-Chinese Zee. ‘Schat, waar zwem je heen?’, vraagt de vrouwtjeshaai ‘Naar de Chinees’, hahaha!
Ben ook met de ferry naar Macau geweest; uur varen. Was Portugees, maar is in 1999 teruggegeven aan China. Is nu een groot gokparadijs en steekt Las Vegas naar de kroon. Aan mij niet besteed. Ik loop over ‘Macau Fisherman’s Wharf’ en drink een latte. Daarna is het hollen om de ferry terug te halen. Ik kan ik de juiste gate voor Kowloon niet vinden. Ik vraag her en der en uiteindelijk kom ik bij de juiste balie aan. Ik ren richting de gate - de boot ligt er nog. Bij mijn stoel aangekomen blijkt deze te zijn bezet door een Chinese familie. Die begrijpen onmiddellijk, dat zij wederrechtelijk op mijn stoel hebben plaatsgenomen. Er is wat discussie en ze besluiten, dat oma dan maar het veld moet ruimen. Kleinzoon opent alvast de patrijspoort. Laat maar, gebaar ik, ik ga wel ergens anders zitten.
Eenmaal terug op Kowloon wandel ik op m’n gemak terug naar mijn hotel. Net als in Singapore voel ik me hier wel op mijn gemak (‘thuis’?). Ik eet in het restaurant van het hotel. Bij ‘Shadow’ (dat staat tenminste op haar naambordje) bestel ik een glaasje drinken, wat nogal problemen oplevert: ze spreekt geen Engels. Bij haar collegaatje ‘Bei’ (ook volgens het naambordje), die nog minder Engels spreekt, probeer ik wat voedsel te bestellen. Bei is wat ouder, begin dertig denk ik en een hele lieve meid. In de zaal naast me is een bruiloft aan de gang. De bruid zingt de zaal toe met ‘Que sera, sera’. Verschrikkelijk! Alsof ze de kat staat te villen. Als mijn bruid de gasten zoiets aan zou doen, dan wist ik het wel: van de kerktoren op een punthek, hahaha!


KOWLOON, HONG KONG ISLAND AND MACAU
The city of Hong Kong exists of Hong Kong Island, Kowloon and the New Territories and since 1997 it is part of China again. (It used to be British.) It is a super modern city. The Eaton Hotel at Nathan Road where I stayed is situated in the heart of Kowloon. The Chinese people here are ever so friendly and helpful. Everything still breathes the British Empire, e.g. they drive at the left hand side of the road (in spite of my small trip to French Polynesia I am still quite used to that), the buses are double deck buses and my goodness them drivers drive like madmen! Just walking down the street for fifteen minutes and you have had about fifteen Indian guys stopping you and asking you if you want to buy a suit. These are very cheap here. First I am really polite to them - after all they are doing their job - but after half an hour or so I get really tired of those guys and I just say 'no mate, clear off!'.
I want to buy some post cards. I walk into the Holiday Inn Hotel and ask the young lady behind the reception if she knows where I can buy post cards. She tells me that just around the corner there should be a rack with post cards. I search half the city but I can't find anything. I go back inside.
"I am very sorry, but I can’t find anything", I tell her.
"They must be there", she assures me. "Follow me".
She goes around the corner, crosses the street directly to the money exchange, pushes three Indian guys aside (they stand in the way in every city wherever you go) and voilà - a rack with post cards. The Indians look at me and I look back. They are doing absolutely nothing.
"What are you guys standing here for?", I ask them while I pick some cards.
"We are helping people", they reply. Honestly, that is what they said.
I had dinner in the Golden Dynasty Seafood Restaurant; I was the only non-Chinaman and no-one of the staff spoke English. They fetched someone who more or less did and I ordered fish, shrimps and rice. That felt quite safe. I had to choose the fish from a large aquarium. One of them looked at me through the glass with an expression on its face like 'You can't do this to me'. Yes I can! He or she tasted delicious and drank jasmine tea with it.
The weather wasn't to good in Hong Kong. I did this city trip together with a young American couple, an American family and an elderly German couple with their private interpreter. Our guide was Yanmy Chan, a very friendly, ready-to-laugh, humorous, helpful, bespectacled young woman. We travelled in one of those mini-buses, plenty of room. The view on Hong Kong from the mountains was bad because of the foggy weather; we also went to Stanley Market. I had a quick look around, decided that it was definitely not my cup of tea and I went to the beach. Did you know that they even have sharks here, now and again? And that humans were attacked? We go to a Chinese take-away for food but apparently sharks take Chinese away too :). Of course a ride in Victoria Harbour in a genuine sampan was included, which was fun I must say.
With the ferry I went to Macau, which used to be Portuguese. Given back to China in 1999. Nowadays it is a gambling city and even rivals Las Vegas. I don't care too much for gambling so I walked about on Macau Fisherman's Wharf. I was late for the ferry back and I couldn't find the right gate for the ferry to Kowloon. I really was running up and down, tried several gates, asked a few guys and finally got to the right gate. The boat was still there. I had a reserved seat but when I got there, it was taken by a complete Chinese family. They started talking to each other and they decided that granny had to move. One of her grandsons already opened one of the port-holes so granny could be removed quickly and without pain. I made a gesture like 'It's OK, leave it', granny smiled at me thankfully and I found myself another seat.
I had dinner in the hotel. I ordered fruit juice with the waitress, whose name was Shadow, according to her name badge. Problem: she didn't speak a word of English. She called in her colleague whose name was Bei. With a little help from her I finally got my fruit juice and some food. Getting what you want in Hong Kong or Kowloon is sometimes rather tiring. In the room next to us was a wedding going on. The bride sang 'Que sera, sera'. Goodness gracious! It sounded like someone was strangling the cat.