Great Wall en Yang Yang & Chen Yan

‘I can’t think of anything that excites a greater sense of childlike wonder, than to be in a country where you are ignorant of almost everything’. (Bill Bryson)

Ik zit in China, Beijing! Het is zo’n ander land, zo’n andere cultuur, andere mensen, de taal waar je geen chocola van kunt maken… Ik heb een tour gedaan naar de Ming Tombs en de Grote Chinese Muur. Bij het bezoek aan die Ming Tombs vroor het nota bene! Liep ik daar te blauwbekken. Bij deze Ming Tombs (Ming-graven) liggen dertien van de zestien keizers uit de Ming Dynastie begraven. Ik ben bij de ‘tomb’ van ene Chang Ling geweest (geloof ik, hahaha!). Ik wil een foto maken van twee Chinese meisjes in klederdracht die bij deze Ming Tombs horen, maar dat mag niet. “It’s not allowed”, giechelt er een.
De Great Wall is een dikke zesduizend km lang en ruim tweeduizend jaar oud. Het bestaat uit verscheidene stukken, secties, zeg maar. Wij gaan naar de ‘Badaling Section’, noord van Peking. Een van de best bewaarde stukken Muur. Hier heeft Mao Zedong himself ook de muur beklommen. Geen traptrede is hetzelfde. Sjongejonge, wat een klim zeg. Er komt geen eind aan. Sommige stukken zijn onmeunig steil. Samen met de onregelmatige treden maakt dit het klimmen erg vermoeiend. Overal staan mensen uit te hijgen en ik voeg me regelmatig bij hen. We kijken elkaar aan van ‘wat doen we hier?!’ Ik kom drie Chinese jongens tegen en die willen met mij op de foto. Prima; kan ik even uitrusten. Naar beneden lopen is net zo inspannend als omhoog. Als je nu niet je voeten goed neerzet, donder je zo van de trap af. Ik kom een vrouw tegen, die spontaan vertelt dat ze uit Rusland komt. Zij spreekt geen Engels en ik geen Russisch en toch ‘praten’ we met elkaar. Ik daal verder af en het begin komt in zicht. Even later sta ik met knikkende ketsknieën weer op de parkeerplaats.
Ook heb ik ‘De verboden Stad’, het ‘Plein van de Hemelse Vrede’ (Tian’anmen Plein) en Qianmen Street bezocht. Bij De Verboden Stad is het überdruk. Buiten word je constant lastig gevallen door mannetjes die je van alles willen verkopen: riksjatochtjes, boeken, ansichtkaarten en andere goedbedoelde zaken. The Forbidden City is eigenlijk een enorm paleizencomplex, gebouwd door keizer Yong Le tijdens de Ming Dynastie. Google zelf maar even. Het staat ook bekend als het ‘Imperial Palace Museum’. Ik heb daar best een tijd rond gelopen, in de striemende wind trouwens. Tja, wel leuk, ook wel indrukwekkend, maar om nou te zeggen mooi… beetje erg Chinees; veel te druk allemaal. Op het Tian’anmen Plein leggen Yang Yang en Chen Yan mij van alles uit. ‘Yang Yang en Chen Yan, wie zijn dat nu weer?!’ Twee Chinese tourmeiden die spontaan mijn gezelschap zochten - ik zweer het, walla! “Het plein is 880 bij 500 meter groot”, vertellen ze mij. “Er kunnen wel en miljoen mensen op”. Ze leggen mij de betekenis van de Chinese vlag uit, ze vertellen over de beelden en het mausoleum van Mao Zedong. Zij nemen me mee naar de bekende Qianmen Street, een twee kilometer lange, autovrije straat, waar je de sfeer van het ‘oude’ Beijing kunt proeven. Met gerestaureerde of in stijl herbouwde gebouwen uit het oude Peking. Met ‘Quanjude’ het beroemdste Pekingeendrestaurant uit China. Theetijd. Ik volg ze gehoorzaam naar een Chinees theehuis. Daar proef ik ceremonieel (!) acht soorten Chinese thee: green tea, lychee thee, jasmijnthee, bitter tea, oolong tea, thee met Ginseng, white tea en vruchtenthee. Ik neem hartelijk afscheid van mijn twee privégidsen en ik kuier op m’n gemak door Beijing naar huis.


GREAT WALL AND YANG YANG & CHEN YAN
‘I can’t think of anything that excites a greater sense of childlike wonder, than to be in a country where you are ignorant of almost everything’. (Bill Bryson)
I am in Beijing, China. This is such a different country with such a different culture, with a language which is absolutely incomprehensible… It is an experience to be here indeed!
What have I done so far? A tour to the Ming Tombs, where thirteen of the sixteen emperors of the Ming Dynasty lie buried. I climbed the Badaling Section of The Great Wall. It is very steep at times and the steps are very irregular, which makes it rather tiring. And there's no end to it! There always seems to be a next hill. Of course I visited the Forbidden City, which was built by Emperor Yong Le during the Ming Dynasty. It is also known as the Imperial Palace Museum. On the Tian'anmen Square two Chinese girls address me. They are tourist guides and they would like to show me around. Just to practice their English. They introduce themselves as Yang Yang and Chen Yan. They tell me that the Tian'anmen Square can hold up to one million people! They explain the symbol of the Chinese flag and tell me everything about the statues and the mausoleum of Mao Zedong. They take me to Qianmen Street in the old city, a 2 km (1.2 mi) long street for pedestrians only with the typical atmosphere of Beijing of days gone by, beautifully restored and refurbished buildings and houses and where Quanjude is situated, the most famous Peking duck restaurant in the whole of China. They take me to a tea house for afternoon tea. I have to taste several blends of tea, I am not allowed to take photographs, it's a bit secretive. Anyway, I have tasted green tea, lychee tea, jasmine tea, bitter tea, oolong tea, tea with Ginseng, white tea and tea with fruits. There's an end to everything, Yang Yang and Chen Yan walk out of my life and a across Beijing I walk to my hotel.