Tokyo - ryokan en kaiten-zushi

Ohayou gozaimasu! Inmiddels ben ik 150 dagen unterwegs. Dat betekent, dat ik zo’n beetje op de helft ben. Vanuit Beijing ben ik in een Airbus A330 van NorthWest Airlines naar Tokyo in Japan gevlogen. Op Narita airport alles op z’n Japans georganiseerd: perfect. Met de Keisei-lijn (trein) en met de metro zoef ik in iets meer dan een uur naar de wijk Asakusa. Naast mij zit een meisje, dat dicht tegen me aankruipt (écht waar!) als er aan haar andere zijde een man komt te zitten die foute manga leest, hahaha! Ik slaap in een ‘ryokan’, een Japanse stijl herberg zeg maar, in de wijk Asakusa. Ik moet mijn schoenen uitdoen en krijg slippers. In mijn Japanse kamer tatami (rieten matten) en een futon (matrasbed) op de grond, verder schuifdeuren en voor de ramen geen gordijnen maar shoji, schuifschermen van papier.
Vlakbij staat de Senso-ji Tempel, ook wel de Asakusa Kannon Tempel genoemd. Het is Tokyo’s oudste tempel. De hoofdingang van de tempel heet de Kaminarimon Gate, te herkennen aan de enorme grote rode lantaarn die hier in hangt. Ik sta verwonderd te kijken naar een schouwspel met stokjes en een grote kast met laatjes. Mensen gooien honderd Yen (1 euro) in een gleuf en vervolgens pakken ze een soort beschuitbus. Daarin zitten allemaal stokjes met een nummer. In die bus zit een gaatje, waar één stokje doorheen kan. Ze schudden net zo lang tot er een stokje uitkomt. Ze kijken welk nummer er op staat en dan trekken ze het laatje met hetzelfde nummer open. Daarin ligt een papiertje, met… ja, met wat? Ik vraag een jong stel wat dit allemaal betekent. “Je stelt jezelf vooraf een vraag”, legt het meisje me uit. “Dan schud je een stokje, je opent het betreffende laatje en het antwoord op je vraag staat op het papiertje”.
In de wijk Shibuya kom ik uit de metro en beland ik pardoes in een demonstratie. Vraag me niet waartegen of waarvoor gedemonstreerd wordt - geen idee. Een juffrouw staat door een megafoon te roepen en diverse mensen delen pamfletten uit met teksten, waar ik geen chocola van kan maken. De koban (politie) staat erbij en kijkt er naar. Aan de overkant zie ik een Starbucks en ik ben wel aan koffie toe eigenlijk. Het lijkt wel of hier heel Tokyo van vijf zijden tegelijk wil oversteken en eigenlijk is dat ook zo. Dit is de beroemde Hachiko-kruising; dit is het drukste voetgangerskruispunt ter wereld! Het is ‘gezellig druk’ op de zondagmiddag (onmeunig veel volk op de been dus).
Natuurlijk heb ik vrij snel een kaiten-zushi uitgeprobeerd. Dat is een sushibar, waar de gerechten op een lopende band ronddraaien. Je pakt er af wat je hebben wilt. De lege bordjes stapel je keurig naast elkaar op. Afhankelijk van de gerechten hebben de bordjes verschillende kleuren. Aan de hand daarvan wordt later de rekening opgemaakt. Simpel maar doeltreffend. Ik overweeg om stiekem bordjes te ruilen bij mijn buurman, maar ik weet helaas niet welke kleur het goedkoopste is…
In Tokyo moet je als voetganger nog wel uitkijken: fietsers gebruiken het trottoir als fietspad. Officieel moeten ze op de weg rijden, maar dat doen ze gewoon niet. Verder zijn Japanners uitermate vriendelijk en behulpzaam. Wat overigens ook een gevaar inhoudt: een Japanner stuurt je liever de verkeerde kant op, dan dat hij moet toegeven ook de weg niet te weten en je dus niet kan helpen. Sayonara!


TOKYO, RYOKAN, KAITEN-ZUSHI
Ohayou gozaimasu! I arrived in Japan safe and sound. From Tokyo Narita Airport I take a train and later a subway to Asakusa-district, where I stay in a ryokan, a typical Japanese inn. Before I enter I have to take off my shoes and I get a pair of slippers. My room has tatami (reed matts) on the floor and a futon (sleeping mattress) to sleep on. Sliding doors and no curtains to cover the windows but shoji, sliding screens of paper. Close to my ryokan one finds the Senso-ji Temple, aka the Asakusa Kannon Temple. It is Tokyo's oldest temple. The main entrance is called the Kaminarimon Gate, to be recognized by a very large red Japanese lantern.
In the Shibuya-district I crossed the street at Hachiko-crossing, the most crowded pedestrian crossing in the world! Five sides at the time. Going to a kaiten-zushi (sushi bar) was a must. The sushi moves around on a conveyer belt and you just pick what you like. You are supposed to collect the empty plates, which have different colours, each colour matching sushi in a certain price category. Clever. I would like to swap plates with my neighbour, but I don't know the price of the colours…
In Tokyo one cycles on the pavement so you really have to be careful when you walk. It is prohibited but one does it anyway, because cycling on the street is rather dangerous, so I am told. Japanese are very friendly and extremely helpful. So far, I feel very much at home here. Sayonara!